ΚΑΣΟΣ, Η ΜΑΚΡΙΝΗ ΜΑ ΤΟΣΟ ΟΙΚΕΙΑ…

  Δεν είχα την ευτυχή συγκυρία μέχρι τα τώρα να επισκεφθώ, να απολαύσω τις καλοκαιρινές μου διακοπές, να γευθώ την αλμύρα και το αγέρι του Αιγαίου, να ζήσω στη γη του νησιού της Κάσου, της επονομαζόμενης, Αστράβης ή και Άχνης κατά τον ρωμαίο ιστορικό και συγγραφέα, Πλίνιο τον Πρεσβύτερο.

  Στο άκουσμα «Ένα άρθρο για την Κάσο», ξεδιπλώνω τον Αιγαιοπελαγίτικο χάρτη και ρίχνω το βλέμμα μου στα δαντελωτά νησιά, στη θάλασσα του μυθικού βασιλιά Αιγαία. Να λοιπόν η Κάσος. Το νοτιότερο της θαλασσινής πολιτείας των δώδεκα νησιών.

  Αρμενίζω λοιπόν, πορευμένος στην Ηρωική Νήσο Κάσου και στις «Κασίων Νήσοι» τις γειτονικές νησίδες. Με το καράβι της γραμμής φθάνω στον μαρτυρικό τόπο του Αιγαίου. Ο  κάβος δένει. Πρωτοπάτημα στο Φρυ, την πρωτεύουσα, όπου δεν μπόρεσα να αντισταθώ στην έκπληξη της ομορφιάς μου με κυρίευσε σύγκορμα.

 Να λοιπόν, νοερά, τώρα νοιώθω το γνέψιμο, το πρώτο άγγιγμα της αύρας του πελάγου. Τούτες τις στιγμές έρχονται στη σκέψη μου  τα λόγια του υμνητή του Αιγαίου, Οδυσσέα Ελύτη «Το καράβι του. Κι η αμεριμνησιά των μελτεμιών του. Κι ο φλόκος της ελπίδας του. Στον πιο ελαφρό κυματισμό του ένα νησί λικνίζει. Τον ερχομό»

  Στην προβλήτα του λιμανιού συναντώ έναν ηλιοκαμένο γεροντάκο που μέσα στα κάτασπρα γένια του, κουβαλά το διάβα της ζωής του. Τον κυρ Μιχαλιό, ο οποίος πλέον θα είναι ο ξεναγός μου στις ομορφιές «του νησιού του αφρού».

  Με πρώτη ματιά, αντικρίζοντας το πρόσωπο του κυρ Μιχαλιού, διαπίστωσα την ελλαδική φιλοξενία, την καθαρότητα του λόγου, τη ντομπροσύνη της ρωμιοσύνης.

  «Άκου» μου αναφωνεί. «Εμείς εδώ μπορεί να μην είμαστε γραμματιζούμενοι, αλλά ξέρουμε καλά να γλεντούμε και να ζούμε τις στιγμές μας, να ερωτευόμαστε. Βάλε καλά στο μυαλό σου τα δυο στιχάκια που είχε πει ο ντόπιος παραδοσιακός τραγουδιστής, ο γέρο Σάββας, που ήξερε καθόλου γραφή, ότι «… τ΄ άστρα δε βασιλεύουνε, μα η μέρα τα σκεπάζει. Ποιος έχει πόνο στην καρδιά και δεν αναστενάζει …»

  Λόγια που προδίκαζαν ότι η επίσκεψής μου στο νησί θα ήταν γιομάτη ρομαντισμό και πελαγίσιο έρωτα. Διαισθάνθηκα ότι μου δίδεται η ευκαιρία να απολαύσω αυτό το απέραντο εργαστήριο συναισθημάτων, εισπνέοντας τη μεγαλοπρεπή ομορφιά σε ένα από τα σμαράγδια του Αρχιπελάγους. 

                                                           Η ΞΕΝΑΓΗΣΗ

  «Θα ξεκινήσουμε τη γνωριμία με τις ομορφιές μας πρώτα από τις παραλίες, οργανωμένες και απόμερες, στις οποίες περισσεύουν τα βότσαλα, οι παραδεισένιες αμμουδιές με σκιά από αρμυρίκια, τα βράχια για βουτιές.» μου επισημαίνει ο κυρ Μιχαλιός.

  Έτσι γνώρισα, κινούμενοι είτε με αυτοκίνητο, είτε με καΐκι, είτε με αρκετό περπάτημα, την πιο δημοφιλή και με οργάνωση παραλία του Εμπορειού, την Αμμούα με την υπέροχη θέα του ηλιοβασιλέματος, το Αυλάκι, τον Αντιπέρατο, τον Χέλατρο, τα Τριτά και τα Μάρμαρα.

  Το άλλο πρωινό επισκέφθηκα τους έξι οικισμούς της Κάσου, με απαρχή την Αγία Μαρίνα, την Παναγιά, το Αρβανιτοχώρι, την Πόλι την αρχαία πρωτεύουσα του νησιού, το Εμπορειό και βέβαια το μικρό  λιμανάκι της Μπούκας που θυμίζει πειρατικό και βρίσκεται δίπλα στην πρωτεύουσα Φρυ, για το οποίο ο περιηγητής αναφέρει:  «Σκέφτομαι ποια μπορεί να είναι τα πιο γοητευτικά λιμανάκια στο Αιγαίο. Ο νους μου πάει σε δύο μικροσκοπικά καταφύγια μικρών σκαφών και ομορφιάς. Η Μπούκα της Κάσου και το Καμίνι της Ύδρας. Και στα δυο οι βάρκες και τα μικρά τρεχαντήρια μοιάζουν να είναι δεμένα στα κατώφλια των σπιτιών, που μαζί με τις εκκλησιές με τα ψηλά καμπαναριά και τα κάθε λογής στέκια δημιουργούν μια σφιχτή, ζεστή αγκαλιά.»

         

           

                                                     ΓΑΣΤΡΟΝΟΜΙΑ-ΔΙΑΜΟΝΗ

  Γαστρονομικά η Κάσος μου πρόσφερε θαυμάσια εδέσματα. Άλλωστε φημίζεται για την πεντανόστιμη παραδοσιακή κουζίνα, όπως μακαρούνες με τη σιτάκα το ντόπιο κρεμώδες τυρί, το Κασιώτικο πιλάφι με κανέλα, το σουπιοπίλαφο με μαλάνι σουπιάς, τα ντολμαδάκια ντορμάες, το γιαχνί ροΐκιο   και το γλυκό μοσχοπούγκια. Όλα μοναδικά και θεσπέσια.

  Τα απολαύσαμε, στον «Εμπορειό» στην ομώνυμη ταβέρνα του παλιού λιμανιού, στο «Μύλο» στην Κασιώτικη πρωτεύουσα, στο μεζεδοπωλείο «Η Ωραία Μπούκα», στου Βάϊλα με τα εξαίσια οστρακοειδή, στο καφέ-εστιατόριο της Μαρούκλας στο Αρβανιτοχώρι. Αλλά και στου Γιώργη του Καμπούρη με τις αλησμόνητες γεύσεις της αρμυρής μυζήθρας και από τις μένουλες, τις παστές σαρδέλες.

  Και όχι μόνο αυτά. Γιατί στην Κάσο όπου υπάρχουν γαστρονομικές γωνιές, όλες έχουν να σου προσφέρουν μια ξεχωριστή κουζίνα, νοτισμένη με την αρμύρα της θάλασσας. Και πάντα η κορωνίδα της μοναδικότητάς της Ελληνικής Μεσογειακής διατροφής, ανάμεσα σε άλλα, είναι τα πελαγίσια θαλασσινά.

  Στον τομέα της διαμονής η Κάσος δεν διαθέτει μεγάλα ξενοδοχεία, πάρα μόνο μικρές ξενοδοχειακές  μονάδες και ενοικιαζόμενα δωμάτια.

  Πριν την επιστροφή και πριν αφήσω την Κάσο, άξιζε που επισκέφθηκα το αρχαιολογικό μουσείο, τη δημοτική βιβλιοθήκη, το σπήλαιο της Ελληνοκαμάρας του 5^ου π.χ. αιώνα, το παραδοσιακό αλετουργείο.

  Δεσπόζει σημαντικός αριθμός Εκκλησιών με την λαμπρότερη του πολιούχου Αγίου Σπυρίδωνα. Επίσης ξεχωρίζει η μονή Αγίου Γεωργίου στις Χαδιές. Το νησί φημίζεται για την πληθώρα των πανηγυριών, Αξίζει ακόμα να σημειωθεί ότι κάθε χρόνο με αφορμή την επέτειο του Ολοκαυτώματος της Κάσου, στις 7 Ιουνίου 1824, διοργανώνονται τριήμερες πανηγυρικές εκδηλώσεις.

                                               ΧΡΗΣΙΜΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

  Ο Δήμος Ηρωικής Νήσου Κάσου περιλαμβάνει το νησί της Κάσου, καθώς και τις γύρω νησίδες. Αναλυτικά οι οικισμοί και οι νησίδες που αποτελούν τον δήμο της Ηρωικής Νήσου Κάσου καθώς και ο πληθυσμός τους σύμφωνα με την απογραφή του 2011 ανέρχονται σε 1084 κατοίκους.

  Οι οικισμοί είναι: Αγία Μαρίνα, Αρβανιτοχώρι, Παναγιά, Πόλι και Φρυ, ενώ οι νησίδες ανέρχονται σε είκοσι τέσσερις.

  Στην Κάσο η μετακίνηση γίνεται με αεροπλάνο από την Αθήνα μέσω Ρόδου ή Καρπάθου. Με πλοίο από τον Πειραιά καθώς και από την Κάρπαθο και τη Ρόδο.

  Τηλέφωνα επικοινωνίας:

Δήμος Κάσου 22450 41277- Αστυνομικός Σταθμός 22450 41222-Λιμενικός Σταθμός 22450 41288- Αεροδρόμιο 22450 41444- Γραφείο Εξυπηρέτησης του Πολίτη 22450 41865.

                                       ΚΑΣΟΣ-ΑΠΟΜΑΚΡΟΣ ΚΑΙ ΑΥΘΕΝΤΙΚΗ

  Τη δύσκολη ώρα του αποχωρισμού σταχυολογώ στη σκέψη μου, ότι. Η Κάσος είναι από τα λιγοστά νησιά της Ελλάδας που δεν το άγγιξε ο έντονος τουρισμός και δεν το επηρέασε ο χρόνος. Διαθέτει καθαρές και παρθένες παραλίες, μοναδική φιλοξενία. Μοσχοβολά μυρωδιά Αιγαίου, αρωματισμένη με θυμάρι, φύκια και αλμύρα. Αλλά και πολύ φως. Και από τη θάλασσα ένας γοητευτικός ήχος που τον εκπέμπει το κύμα της. 

  Πολλοί και δικαίως θεωρούν ότι η Κάσος δεν είναι για όλους. Είναι για ξεχωριστούς που θα τη λατρέψουν.

                                                               ΑΝΤΙΟ...

  Δύσκολο το αντίο όταν εγκαταλείπεις έναν τέτοιο τόπο. Σε ευχαριστώ κυρ Μιχαλιό για το χρόνο που αφιέρωσες ώστε να με καταστήσεις κοινωνό της γης σου, σε ευχαριστώ που έζησα το όνειρο, σε ευχαριστώ που πρόλαβα να είμαι και εγώ εκεί.

  Με τον κυρ Μιχαλιό έκανα πράξη τη ρήση του Καζαντζάκη: «Η ευτυχία είναι πράγμα απλό και λιτοδίαιτο -ένα ποτήρι κρασί, ένα κάστανο, ένα φτωχικό μαγκαλάκι, η βουή της θάλασσας. Τίποτα άλλο».

  Αποχαιρετώντας την Κάσο ένα δελφινοκόριτσο μου γνέφει… Μαϊστραλίζουν  οι μανταρινιές της Κάλυμνος.  Και ακούν μισάνοιχτά της Κάσος.

  Πηγές: Βικιπαίδεια-Κάσος και Δήμος Ηρωικής Νήσου Κάσου

                                                             Υπογραφή:" Ένα άρθρο για την Κάσο"

                                                                         Περικλής Χατζηγιάννης