Ένας ακόμα επιστήμονας επέστρεψε στην Πιερία

Ο γαστρεντερολόγος-ηπατολόγος Ευάγγελος Καρπούζας

 

   Η πολυποίκιλη κρίση που έπληξε τα τελευταία χρόνια την Ελληνική κοινωνία οδήγησε πολλούς επιστήμονες και όχι μόνον να αναζητήσουν τον επαγγελματικό τους ορίζοντα σε χώρες «εκτός των τειχών».

  Νέοι και ωριμότεροι από την Πιερία αναγκάστηκαν να ξενιτευτούν. Η χώρα στερήθηκε δυναμικούς  και δημιουργικούς πολίτες, απομειώνοντας το παραγωγικό της μέλλον.

  Σε ένα βαθμό τελευταία, τόσο ο νόστος για την πατρίδα όσο και η βελτίωση των συνθηκών στη χώρα, προδιάγραψε αλλαγή ρότας για συμπολίτες που μετοίκισαν σε χώρες της γηραιάς ηπείρου και ευρύτερα.

  Από τον κλάδο της ιατρικής, εγκαταστάθηκε στην Κατερίνη μετά από απουσία 13 ετών, ο γαστρεντερολόγος - ηπατολόγος και με επιπρόσθετη ειδικότητα του παθολόγου Ευάγγελος Καρπούζας, επιθυμώντας να προσφέρει και να υπηρετήσει το κοινωνικό σύνολο στον καθόλα ευαίσθητο τομέα της υγείας.

   Ο Ευάγγελος Καρπούζας, υιός του επί σειρά ετών βουλευτή Πιερίας, Αντώνη Καρπούζα και της Σμαρώς με την ολοκλήρωση των σπουδών του από την ιατρική σχολή του Αριστοτέλειου  Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης εργάστηκε στη Γερμανία για 13 έτη. Μετεκπαιδεύτηκε και  ειδικεύτηκε στη γενική παθολογία (Innere Medizin) και στη συνέχεια στην Γαστρεντερολογία - Ηπατολογία (Innere Medizin und Gastroenterologie) στα ακαδημαϊκά νοσοκομεία της Βόννης (Diakonie Klinikum Jung- Stilling) και του Άαχεν (Krankenhaus Düren) στη Γερμανία και εργάστηκε ως ειδικός ιατρός. Διαθέτει 10ετή εμπειρία επάνδρωσης της μονάδας εντατικής θεραπείας όπου εφημέρευε.

   Είναι παντρεμένος και πατέρας δύο παιδιών.

  Πρόσφατα επέστρεψε στην Κατερίνη όπου ίδρυσε ένα πρότυπο γαστρεντερολογικό ιατρείο με υπερσύγχρονα μηχανήματα επί της οδού Ηφαίστου 2 στην Πλατεία Δημαρχείου και τίθεται  στη διάθεση των συντοπιτών μας για παροχή της αναγκαίας προσφοράς σε όσους αντιμετωπίζουν προβλήματα που άπτονται στον τομέα της γαστρεντερολογίας.

  Τη μελέτη και κατασκευή του ιατρείου επιμελήθηκαν ο αδερφός του, Ηρακλής Καρπούζας, Πολιτικός Μηχανικός  και η σύζυγος του Ειρήνη Αλεκτορίδου Αρχιτέκτων Μηχανικός ΑΠΘ. 

  Τα εγκαίνια του ιατρείου του κ. Καρπούζα προγραμματίζονται εντός του επόμενου χρονικού διαστήματος.   

 

 

Πριν από λίγο

Μικροατύχημα επί του πεζοδρομίου της Μ. Αλεξάνδρου

  Γυναίκα μέση ηλικίας … σκόνταψε λίγο πριν το μεσημέρι της Δευτέρας 16 Σεπτεμβρίου 2024, ευτυχώς χωρίς σοβαρό τραυματισμό στο πεζοδρόμιο  της Μεγάλου Αλεξάνδρου στο ύψος του Δημοτικού Κήπου Κατερίνης, από κατεστραμμένη τσιμεντόπλακα.

  Την κυρία πρόσφεραν την αναγκαία βοήθεια οι  διερχόμενοι συμπολίτες.

  Η ίδια επικοινώνησε τηλεφωνικά με τον Δήμαρχο Κατερίνης Γιάννη Ντούμο, ο οποίος έδειξε ιδιαίτερο ενδιαφέρον πρωτίστως για την υγεία της, αλλά και την κάλεσε στο γραφείο του για την γνωρίσει και να συζητήσουν επί του συμβάντος.

  Ο κ. Ντούμος με την ευαισθησία που τον διέπει  θα επιληφθεί επί του θέματος, αναθέτοντας στην τεχνική υπηρεσία του Δήμου Κατερίνης την ανάλογη επιδιόρθωσε επί του πεζοδρομίου καθώς και σε ευρύτερα.

  Ένα ζήτημα που άπτεται της παθογένειας πολλών ετών.

  Σχόλιο: Περικλής Χατζηγιάννης

 

Βάπτιση στο Νέο Παντελεήμονα

Και το όνομα αυτής, Ελένη

  Το δεύτερό τους παιδί, κοριτσάκι, βάπτισαν την Κυριακή 15 Σεπτεμβρίου 2024 το μεσημέρι στον Ιερό Ναό Αγίου Ελευθερίου Νέου Παντελεήμονα Πιερίας η Ειρήνη Παπανικολάου και ο Αντιδήμαρχος Δίου-Ολύμπου και τουριστικός επιχειρηματίας Απόστολος Τζόβας.

  Η μικρή Ελένη και η οικογένεια της δέχθηκαν τις ευχές από την πληθώρα των προσκεκλημένων, μεταξύ των οποίων εκπρόσωποι του πολιτικού και επιχειρηματικού κόσμου, συγγενείς και φίλοι.

  Μετά την τέλεση του μυστηρίου, ακολούθησε δεξίωση στο ξενοδοχείο «Ποσειδών Παλλάς».

  Ανάδοχοι του νέου μέλους της οικογένειας Τζόβα και Παπανικολάου, είναι η Κατερίνα Κρητικάκη και ο Βασίλειος Γραβάνης.

  Τρισευτυχισμένοι ασφαλώς και οι παπούδες της Ελένης, η Κατερίνη Παγώνη και ο Γιώργος Τζόβας, καθώς και η Ελένη Πανουργιά και ο Αρτέμης Παπανικολάου.

  Ειρήνη και Απόστολε. Να είναι τυχερή και ευτυχισμένη η Ελένη και ασφαλώς να την καμαρώνετε. Να σας ζήσει.

 

Αφιέρωμα στη μνήμη Δημήτρη Αδαμόπουλου

Οι συλλέκτες Αφοί Ξενίδη με νέο έντυπο ντοκουμέντο

  Από την ομάδα συλλογής ιστορικών στοιχείων του Πιερικού, δυστυχώς κάποιος λείπει. Είναι απών από τη ζωή, αλλά όχι λησμονημένος. Η μοίρα επεφύλαξε αδόκητη απώλεια εδώ και τρεις μήνες ενός  ξεχωριστού, δυναμικού και παραγωγικού ανθρώπου με τεράστια και πολυετή αφιλοκερδή προσφορά στον Πιερικό και στο κοινωνικό σύνολο. Αλλά και ιδιαίτερα με αξιοζήλευτη συμβολή στην συγκέντρωση των ιστορικών δεδομένων της ομάδας της Κατερίνης.

  Του αείμνηστου Δημήτρη Αδαμόπουλου.

  Μαζί με τους σημαντικούς συλλέκτες Νίκο και Δημήτρη Ξενίδη, αγωνιούσε και πάσχιζε για να καταγραφεί η ιστορία του Πιερικού τόσο σε έντυπη έκδοση όσο  και να δημιουργηθεί μια μουσειακή παρακαταθήκη για να αποτελεί τη συνέχεια με το αύριο.

  Η επουράνια δύναμη δυστυχώς του έκοψε πρόωρα το νήμα της ζωής του. Αναμφίβολα το έργο του το συνεχίζουν ο Δημήτρης και ο Νίκος. Απλοί ρομαντικοί εκφραστές της ιδέας που ονομάζεται, Πιερικός. Έστω μόνοι και με πολλές υποσχέσεις… που έμειναν υποσχέσεις από πολλούς ταγούς της πολιτείας.

  Τη Δευτέρα 9 Σεπτεμβρίου 2024, συμπληρώθηκαν τρεις μήνες από την εκδημία του Δημήτρη Αδαμόπουλου, του τρίτου της ωραίας και ρομαντικής παρέας, η οποία χωρίς φειδώ από το υστέρημά της αποτυπώνει την αθλητική μας ταυτότητα.

  Με αφορμή την τρίμηνη απώλεια, ο Νίκος και ο Δημήτρης Ξενίδης δημοσιοποιούν μια ακόμα ξεχωριστή έκδοση που κοσμεί το πολύτιμο αρχείο τους (προσφάτως αποκτηθείσα)  και ασφαλώς την αφιερώνουν στον αείμνηστο εκλιπόντα.

  Αφορά την έκδοση της εφημερίδας «Ομάδα» της 17 Ιουλίου 1962, της οποίας το ρεπορτάζ το υπογράφει ένας αθλητικός συντάκτης που αποτελούσε κόσμημα για τη δημοσιογραφία, έντιμος, αξιοπρεπής, δίκαιος και δάσκαλος για τους νέους δημοσιογράφους. Του Σταύρου Ρεπανά.

  Τιτλοφορείται «ΑΞΙΟΣ ΓΙΑ ΟΛΑ: ΠΙΕΡΙΚΟΣ» και σε μεσότιτλο: «Ιδού: Ταξί; Τζάμπα! Σινεμά; Επίσης! Και από τη νέα περίοδο (οι ποδοσφαιριστές) θα παίρνουν όλες τις εισπράξεις των αγώνων!»

  Η έκδοση σκιαγραφεί τα τεκταινόμενα των πρώτων ημερών του νεόδμητου συλλόγου της Πιερίας, αλλά και το πώς υποστηρίζει η κοινωνία της πόλης τα ποδοσφαιρικά ταλέντα που έδειξαν δείγματα για μεγαλοπρεπή πορεία στη  τότε πρώτη εθνική κατηγορία του Ελληνικού ποδοσφαίρου. 

  Αξίζουν συγχαρητήρια στους Αδελφούς Ξενίδη για την πανανθρώπινη ανωτερότητα τους και το σεβασμό που επέδειξαν στον εκλιπόντα. Παράλληλα μας ενημερώνουν και μας γνωστοποιούν στιγμές του παρελθόντος.

  Γιατί έτσι λειτουργούν οι αγνοί φίλαθλοι.

  Ο Δημήτρης Αδαμόπουλος από εκεί ψηλά που βρίσκεται θα ξεφυλλίζει την εφημερίδα και θα νοιώθει ικανοποίηση που το όραμα του έχει συνέχεια.

   Σχόλιο: Περικλής Χατζηγιάννης

 

 

 

Η πολυδυναμική Μυράντα Παππά

Η δημιουργός της έκθεσης παραδοσιακών επαγγελμάτων

του Επιμελητηρίου Πιερία

  Αναμφίβολα το να δημιουργείς ένα μουσειακό χώρο και μάλιστα με αναφορά τα επαγγέλματα του παρελθόντος, δεν είναι βέβαια και μια εύκολη υπόθεση. Χρειάζεται γνώση, υπομονή, επιμονή, ερευνητική διάθεση, κουράγιο και πολύ χρόνο.

  Ο χρόνος αμείλικτος, αλλάζει διαρκώς τις … σελίδες του, τα εργαλεία των ανθρώπων της βιοπάλης περνούν στο περιθώριο, πολλά εγκαταλείπονται, απαξιώνονται και φθείρονται. Ευτυχώς πολλοί ρομαντικοί επιμένουν σε πείσμα των καιρών και δεν διαγράφουν τη μνήμη.

  Προς αυτή την κατεύθυνση το Επιμελητήριο Πιερίας ιδιαίτερα ευαισθητοποιημένο σε ανάλογα ζητήματα, προχώρησε στην υλοποίηση μιας καθόλα αξιόλογης έκθεσης παραδοσιακών επαγγελμάτων όπως τα σμίλεψαν χρόνια πριν οι Πιεριείς, οι δικοί μας άνθρωποι. Μια έκθεση με τα «σύνεργα» της δουλειάς των επαγγελματιών του πριν, τα περισσότερα που δεν υφίστανται σήμερα.

  Το πρόσωπο που επελέγη να υλοποιήσει το εγχείρημα , το οποίο είχε την πλήρη και καθολική υποστήριξη του προέδρου του Επιμελητηρίου Ηλία Χατζηχριστοδούλου, των διοικητικών μελών και των  συνεργατών του φορέα της ανάπτυξης, είναι η εκπαιδευτικός με ευρεία προσωπική διαδρομή δράσεων πολιτισμού και τεχνών, η πολυδυναμική και ταλαντούχος Μυράντα Παππά.

  Η Μυράντα, τα τελευταία χρόνια αναζήτησε τις πηγές, τα πρόσωπα, τα αρχεία, ερεύνησε, αποτύπωσε και δημιούργησε αυτό το στολίδι της ιστορίας και του πολιτισμού. Αλλά και ξενάγησε πρόσωπα και κοινωνικές ομάδες που επισκέφθηκαν τον μουσειακό χώρο.

  Η δημιουργός Μυράντα Παππά και πολλοί δωρητές τιμήθηκαν σε εκδήλωση του Επιμελητηρίου ως ελάχιστη ένδειξη ευχαριστιών για την συμβολή τους.

  Την εκδήλωση τιμής στους δωρητές και συντελεστές (Κυριακή 1 Σεπτεμβρίου 2024) συντόνισε και παρουσίασε η κ. Παππά, αναφέροντας:

  «Τιμώνται σήμερα οι στυλοβάτες της προσπάθειας, η κοινωνία της προσφοράς του τόπου μας, που συνέβαλε να δημιουργηθεί η Μόνιμη Μουσειακή Έκθεση Παραδοσιακών Επαγγελμάτων του Επιμελητηρίου Πιερίας.

  Βοήθησαν ώστε  να διατηρήσουμε ζωντανή τη μνήμη, τις αναμνήσεις του χτες, μιας αλλοτινής Κατερίνης και Πιερίας.

  Όπως ορθά λέει ο θυμόσοφος λαός μας, «Όσοι ξεχνούν και δεν τιμούν την κληρονομιά τους, χάνονται.»

  Αντίθετα, όσοι σέβονται το χθες προοδεύουν και δημιουργούν. Τιμώντας το παρελθόν και σφυρηλατώντας τη μνήμη μας, τιμούμε το σήμερα και μπορούμε να ελπίζουμε σε ένα καλύτερο αύριο.

  Μαθαίνοντας οι νέοι και ενθυμούμενοι οι παλιότεροι, αναβαπτιζόμαστε στις βαθιές ρίζες του λαού μας, που είναι τα έθιμα, οι παραδόσεις μας, οι οποίες αποτελούν την εθνική ταυτότητα και κληρονομιά μας.

  Έτσι, λοιπόν το Διοικητικό Συμβούλιο του Επιμελητηρίου Πιερίας μετά από πρόταση του προέδρου μας του κ. Ηλία Χατζηχρηστοδούλου, ψηφίζει ομόφωνα ώστε να δημιουργηθεί μόνιμη Μουσειακή Έκθεση Παραδοσιακών Επαγγελμάτων.

  Στόχος της έκθεσης είναι η ανάδειξη και διάδοση της πλούσιας κληρονομιάς και παράδοσης της Πιερίας, η προώθηση και ο σεβασμός της πολιτιστικής μας ποικιλομορφίας, αλλά και η οικειοποίηση της πολιτισμικής κληρονομιάς από τους νέους.

  Με πολύ σεβασμό και μεράκι διοργανώθηκε η ειδική αυτή έκθεση, ώστε μικροί και μεγάλοι να γνωρίσουν τους δρόμους της παραδοσιακής τέχνης, που για δεκαετίες αποτελούσε βασική ενασχόληση και μέσο επιβίωσης των προγόνων μας.

  Κατά την ξενάγηση θα βρεθούμε σ’ ένα κόσμο μακρινό, ξεχασμένο στο παρελθόν, όπου θα διαπιστώσουμε τις δυσκολίες που αντιμετώπιζαν τότε οι άνθρωποι, αλλά παράλληλα θα θαυμάσουμε  την επινοητικότητά τους!

  Η παλαιότερη εποχή δεν θα εμφανιστεί ως ιδανική, ούτε πρόκειται ποτέ να αρνηθούμε τα καλά της σημερινής τεχνολογίας, όμως μπορούμε να βρούμε πολλά θετικά σ’ εκείνη την εποχή. Η ανάγκη οδηγούσε τότε τους ανθρώπους να σκέφτονται και να επινοούν.

  Σήμερα μπορούμε να πάρουμε ό,τι θετικό απόκτησαν εκείνοι και να το προσαρμόσουμε στα σημερινά δεδομένα, ώστε να υπάρξει καλύτερη πρόοδος.

  Γιατί πρόοδος σημαίνει να εκμεταλλευόμαστε την εμπειρία των παλαιοτέρων και να προχωράμε ακόμα πιο μπροστά.

Θα μου επιτρέψετε να ευχαριστήσω από καρδίας όλο το διοικητικό συμβούλιο, τους συνεργάτες και το προσωπικό και ιδιαίτερα τον πρόεδρο και εμπνευστή της έκθεσης κ. Ηλία Χατζηχριστοδούλου για την εμπιστοσύνη που μου έδειξαν να αναλάβω τη συλλογή και την επιμέλεια των αντικειμένων της έκθεσης.

  Εγκάρδιες ευχαριστίες οφείλω σε όλους εσάς που σας τιμούμε σήμερα Πιερείς συμπολίτες που με στήριξαν παραχωρώντας μας, οικογενειακά τους αντικείμενα κειμήλια, ανοίγοντας τα σπίτια τους και τις καρδιές τους!»

  Η Μυράντα άφησε το αποτύπωμά της. Είναι άξια συγχαρητηρίων. Γιατί απλά ο τόπος μας χρειάζεται τέτοιους παραγωγικούς ανθρώπους που λειτουργούν και πορεύονται με γνώμονα τον εθελοντισμό.

  Σχόλιο: Περικλής Χατζηγιάννης

 

Η δημιουργική δυναμική δυο νέων

στις εφαρμογές διαχείρισης τουριστικών επιχειρήσεων

  Δύο νεαρά παιδιά, η Ευαγγελία Καραλιόλιου από την Πιερία και ο Αχιλλέας Τσουμήτας από τα Τρίκαλα συνυπάρχουν δημιουργικά μέσω της εταιρείας Flarmio που διευθύνει ο Αχιλλέας (ιδρυτής και διευθύνων σύμβουλος) στον τομέα εφαρμογής σύγχρονων μεθόδων διαχείρισης κρατήσεων των πελατών των τουριστικών επιχειρήσεων, αλλά και παροχής δυνατοτήτων για κάθε είδους προσφορών στους επισκέπτες.

  Αναφορικά ότι ο Αχιλλέας με εμπειρία που απέκτησε ως συνεργάτης δύο κορυφαίων εταιρειών της JP Morgan (κορυφαία   Αμερικανική πολυεθνική επενδυτική τράπεζα και εταιρεία συμμετοχών χρηματοοικονομικών υπηρεσιών) και της McKinsey (επίσης  Αμερικανικής εταιρείας παροχής συμβουλευτικών υπηρεσιών), εγγυάται την επιτυχία του εγχειρήματος.

  Η εταιρεία λογισμικού χαρακτήρα Flarmio προωθεί καινοτόμα προϊόντα, παρέχει τεχνογνωσία, σχεδιάζει και διαχειρίζεται έργα, πέρα του τουρισμού και της φιλοξενίας και στους τομείς της ναυτιλιακής βιομηχανίας και του ηλεκτρονικού εμπορίου.

  Στην παράμετρο φιλοξενία-τουρισμός που φέρει την επωνυμία Roomismo η Ευαγγελία ως διευθύντρια πωλήσεων με σπουδές στη διοίκηση των επιχειρήσεων προτείνει και  προσφέρει συνεργατικά στους επιχειρηματίες του τουριστικού κλάδου ολοκληρωμένες ψηφιακές λύσεις, απαραίτητες στις εξελισσόμενες ανάγκες των ξενοδοχείων, ανεξάρτητα από το μέγεθος ή την κλίμακα τους.

  Με γνώμονα τον κατακερματισμένο χαρακτήρα των λειτουργιών των ξενοδοχείων η εταιρεία εστιάζει στην ανάπτυξη μιας κεντρικής πλατφόρμας που απλοποιεί τις εργασίες διαχείρισης. Έτσι ώστε να ικανοποιούνται οι πελάτες, καθώς και να παράγεται συνολική αποτελεσματικότητα.

  Η Ευαγγελία και ο Αχιλλέας σταχυολογούν ότι μέσω της εφαρμογής του Roomismo που ψηφιοποιεί και ενοποιεί βασικές λειτουργίες, επιπρόσθετα απλοποιούνται και βελτιώνονται οι εργασίες διαχείρισης των ξενοδοχείων, αυξάνεται η ικανοποίηση των πελατών, προκύπτουν καλύτερες επιλογές μεταφοράς προς όφελος επισκεπτών και επιχειρηματιών.

  Συγκεκριμένα το Roomismo εγγυάται οφέλη στους ξενοδόχους από την αύξηση εσόδων μέσω ψηφιοποιημένων διαδικασιών. αλλά και μειωμένα λειτουργικά κόστη που απορρέουν από την εξοικονόμηση χρόνου και από τις αυτοματοποιημένες λειτουργίες.

  Η Ευαγγελία, ο Αχιλλέας και όλη η ομάδα της Flarmio καινοτομεί και με την δυναμική της νιότης περνά στο επιχειρείν. Το έχει ανάγκη ο τόπος για να μην ξενιτευτούν και άλλοι νέοι επιστήμονες 

  Η Ευαγγελία της Πιερίας με ευαισθησία στα τουριστικά προϊόντα.

  Η εταιρεία Flarmio συμμετέχει και στην φετινή Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης (7 έως 15 Σεπτεμβρίου 2024) στο περίπτερο 2 και stand 3 και αναμένει τους ανθρώπους των ξενοδοχείων για ανάλογη ενημέρωση.

  Σχόλιο: Περικλής Χατζηγιάννης

 Ορέστεια Αισχύλου

Σε σκηνοθεσία Θόδωρου Τερζόπουλου

Του Νίκου Ναχόπουλου 

Το βράδυ της περασμένης Τετάρτης (28/8/2024) παρουσιάστηκε στο αρχαίο θέατρο του Δίου από το Εθνικό Θέατρο η τριλογία «Ορέστεια», σε σκηνοθεσία του Θόδωρου Τερζόπουλου.  Η τριλογία αποτελείται από τις τραγωδίες Αγαμέμνων, Χοηφόροι και Ευμενίδες και είναι η μόνη αρχαία τριλογία σωζόμενη εξ ολοκλήρου (458 π.Χ.). Οι τρεις τραγωδίες μεταξύ τους παρουσιάζουν στενή συνάφεια, πράγμα το οποίο σημαίνει ότι και οι τρεις τους διηγούνται μία κοινή ιστορία σε τρία τμήματα.  

Μετά την άλωση της Τροίας και τον θρίαμβο των Αχαιών ο Αγαμέμνωνας επιστρέφει στις Μυκήνες όπου τον περιμένει προδοτικός θάνατος. Η Κλυταιμνήστρα, με συνεργό τον Αίγισθο, τον εκδικείται για τη θυσία της Ιφιγένειας (Αγαμέμνων, πρώτο μέρος). Ο λαός των Μυκηνών εξεγείρεται στις «Χοηφόρους» που ακολουθούν τον Ορέστη και τον ενθαρρύνουν  να εκδικηθεί τον πατρικό φόνο. Το έργο τελειώνει με τη δίκη και την τελική αθώωση του Ορέστη χάρη στην καθοριστική παρέμβαση της Αθηνάς (Ευμενίδες).  

Η Ορέστεια  παρουσιάστηκε για πρώτη φορά από το Εθνικό Θέατρο (τότε Βασιλικό Θέατρο) το 1903.  Κατά την ημέρα της πρεμιέρας προκλήθηκαν αιματηρά επεισόδια στην Αθήνα που έμειναν γνωστά ως «Ορεστιακά».  Αφορμή στάθηκε η μετάφραση του έργου που έκανε ο Γεώργιος Σωτηριάδης σε δημοτική γλώσσα, η οποία προκάλεσε την μήνιν των «καθαρολόγων» της εποχής.   

Ο Αισχύλος με την Ορέστεια καταθέτει τον προβληματισμό του για την ελεύθερη βούληση του ανθρώπου, για τα ανθρώπινα έργα και τις ευθύνες που επισύρουν, αλλά και για την αδυναμία του ατόμου να δώσει λύση στο φιλοσοφικό ερώτημα που ο Τερζόπουλος το διατυπώνει ως «περί τίνος πρόκειται;»  

Η παρουσίαση της τραγωδίας στο Δίον εντυπωσίασε χάρη κυρίως στη σκηνοθεσία του Θόδωρου  Τερζόπουλου, ο οποίος μέσα από μια δημιουργική πορεία 40 περίπου ετών έχει πετύχει διεθνή αναγνώριση και αποτελεί σήμερα για τη χώρα μας έναν από τους σημαντικότερους σκηνοθέτες, αν όχι τον σημαντικότερο. Κατάγεται από τον Μακρύγιαλο Πιερίας  και για το λόγο αυτό το Φεστιβάλ Ολύμπου τον τίμησε, το βράδυ της παράστασης για την πολύχρονη σημαντική προσφορά του στο θέατρο. Τίμησε τον σκηνοθέτη γιατί με το έργο του, τις γνώσεις, το ταλέντο και τον χαρακτήρα του ξέφυγε από τα στενά όρια της γενέθλιας γης και αναδείχθηκε πολίτης του κόσμου. Ευγενική και αξιέπαινη η χειρονομία του Φεστιβάλ Ολύμπου να τιμήσει τον Θεόδωρο Τερζόπουλο, αλλά θα πρέπει να επισημάνουμε ότι και ο Τερζόπουλος  τιμά με το έργο του και την παρουσία του την Πιερία. 

Ο Αισχύλος έγραψε την Ορέστεια πριν από δυόμιση χιλιάδες χρόνια  και ο Τερζόπουλος κατάφερε να της δώσει με την σκηνοθεσία του ένα σύγχρονο νόημα, διασώζοντας ταυτόχρονα το κείμενο και τις θέσεις του μεγάλου τραγικού. Ο σκηνοθέτης κατάφερε να εκφράσει το κείμενο του Αισχύλου όχι μόνο με την γλωσσική ερμηνεία, αλλά και μέσα από την κίνηση του ανθρώπινου σώματος, μέσα σε αυστηρά πλαίσια πειθαρχίας. Η αυστηρή γεωμετρία μαζί με την πειθαρχημένη κίνηση των σωμάτων πετύχαιναν παράλληλη ερμηνεία λόγου και κίνησης. 

Η παράσταση της Ορέστειας ήταν μια μυσταγωγία που τελέσθηκε στο κατάμεστο αρχαίο θέατρο του Δίου με τους θεατές να παρακολουθούν – ή μάλλον να συμμετέχουν - με θρησκευτική ευλάβεια και προσήλωση. Περισσότερο από τρεισήμισι ώρες που κράτησε η παράσταση οι τριάντα ηθοποιοί πέτυχαν μια εσωτερική επικοινωνία με τους θεατές, η οποία διατηρήθηκε μέχρι το τελευταίο λεπτό της παράστασης, μια επικοινωνία που δεν μπόρεσε να τη διαταράξει ούτε η βροχή που έπεφτε κατά διαστήματα κατά τη διάρκεια της παράστασης.  Αυτή η «θεόσταλτη βροχή» λες και ήρθε για να ενισχύσει την εκφραστικότητα των σωμάτων, αλλά και να δημιουργήσει φωτεινά είδωλα στα έρποντα μισόγυμνα σώματα που καθρεπτίζονταν στη βρεγμένη ορχήστρα.   

Η σκηνοθεσία του Τερζόπουλου κατάφερε να έχει αυτό το εκπληκτικό αποτέλεσμα γιατί, πέρα από όλα τα άλλα που επιμελήθηκε ο ίδιος (κουστούμια, φωτισμό, σκηνικά), υποστηρίχθηκε από τους συγκεκριμένους ηθοποιούς που γνωρίζουν και ακολουθούν  την τεχνική του σκηνοθέτη. Ορισμένοι από αυτούς είναι χρόνια συνεργάτες του, ενώ άλλοι,  νέοι στην ηλικία, (κυρίως αυτοί που αποτέλεσαν τον χορό) χάρη στις σωματικές αντοχές που διέθεταν κατάφεραν να ανταποκριθούν στις υψηλές απαιτήσεις  της  σκηνοθεσίας. Οι ερμηνείες των ηθοποιών ακολουθούσαν μια συνέπεια και ένα μέτρο. Τα δραματικά πρόσωπα κινήθηκαν σε ένα πνεύμα ισορροπίας απέναντι στο χορό που ουσιαστικά ήταν αυτός που απογείωσε την παράσταση.  Ο χορός κατάφερε να αναδείξει και να εντείνει τα συναισθήματα που προέκυπταν από το λόγο, έναν λόγο ζωντανό, που η εκφορά του δεν υποστηριζόταν από ηλεκτρονικά μέσα, αλλά μεταφέρονταν με δυναμισμό στους θεατές, φέρνοντας μνήμες από παλαιότερα στιλ υποκριτικής ερμηνείας.

Η ορχήστρα ήταν άδεια και την διαπερνούσαν ως ακτίνες ευθείες γραμμές. Τα μόνα αντικείμενα που εμφανίστηκαν στα χέρια των ηθοποιών ήταν μαχαίρα, μπαλτάδες, κουβάδες και ματωμένα πανιά, δηλωτικά των φόνων και του αίματος.   

Σε αρκετά σημεία ο σκηνοθέτης προκάλεσε το θυμικό των θεατών, όπως στη σκηνή – διάλογο μεταξύ Ορέστη και Κλυταιμνήστρας, αλλά και στην ερμηνεία του αραβικού τραγουδιού – θρήνου από την Κασσάνδρα, μια γυναίκα από την Ασία, που ήρθε ως σκλάβα-τρόπαιο του νικητή, μια γυναίκα που θρηνεί για το θάνατο που έζησε αλλά και αυτόν που έρχεται. Ένα τραγούδι που καταλήγει, όχι σε κλάμα, αλλά σε κλαυσίγελο, που περιγελά τις εξουσίες και θρηνεί για το διασυρμό των ηττημέων.   

Στα δύο πρώτα μέρη της τριλογίας ο Τερζόπουλος ακολουθεί τα δύο βασικά στοιχεία της τραγωδίας, το μύθο και το χρόνο, ενώ στο τρίτο μέρος, τις Ευμενίδες, κάνει μια διαφορετική – τολμηρή ανάγνωση και εισηγείται άμεσα και χωρίς υπαινιγμούς  μια πολιτική θέση, καυτηριάζοντας την υποταγή και μεταστροφή των Ερινυών σε Ευμενίδες. Καταγγέλλει την παρέμβαση της Αθηνάς υπέρ της αθώωσης του μητροκτόνου Ορέστη. Τη δίκη του Ορέστη δεν την αντιλαμβάνεται και δεν την παρουσιάζει ως θέσπιση της αστικής δικαιοσύνης, όπως έχουμε συνηθίσει να την βλέπουμε σε παλαιότερες σκηνοθεσίες, αλλά ως ηθική παρακμή με την υποταγή της δικαιοσύνης σε άνωθεν υποδείξεις.

Ο σκηνοθέτης στο τρίτο μέρος της τριλογίας (Ευμενίδες) ασκεί κριτική στις αστικές δημοκρατίες του δυτικού κόσμου, οι οποίες φαίνεται να υποτάσσονται στη δύναμη της βίας και του χρήματος.  Ριπές πυροβόλων ακολουθούν το αίτημα της Αθηνάς, αφήνοντας έτσι να εννοηθεί ότι επηρέασαν καθοριστικά την μεταστροφή των ερινυών σε Ευμενίδες. Στον απόηχο αυτής της μεταστροφής ακούγεται μια ηχογραφημένη φωνή στην αγγλική γλώσσα που συνδέει τις τιμές των χρηματιστηρίων με το χαμό αμάχων ανθρώπων, σε μέρη που μαστίζονται από πολέμους κάθε μορφής.   

Η παράσταση έκλεισε με έναν μακρόσυρτο θρήνο και το χορό να αποχωρεί γονατιστός και με σκυμμένο το κεφάλι!   

Οι θεατές στο τέλος της παράστασης στάθηκαν για πολλή ώρα όρθιοι και την επιβράβευσαν με ένα παρατεταμένο χειροκρότημα!

1 Ο Νίκος Ναχόπουλος είναι Δρ. Τοπικής Ιστορίας, δάσκαλος και υπηρετεί ως διευθυντής στο 2ο Δημ. Σχολείο Κατερίνης.