ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ ΒΡΑΒΕΙΟ ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑΣ

ΣΤΟΝ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟ ΠΕΡΙΚΛΗ ΧΑΤΖΗΓΙΑΝΝΗ

Με θέμα: «Ένα άρθρο για την Κάσο»

 

Το τρίτο πανελλήνιο βραβείο αρθρογραφίας του δημοσιογραφικού διαγωνισμού συγγραφής άρθρου για την Ηρωική Νήσο Κάσο με το προσωνύμιο «Ένα άρθρο για την Κάσο», απονεμήθηκε στον Κατερινιώτη δημοσιογράφο, Περικλή Χατζηγιάννη.

Ο βραβευθείς Περικλής Χατζηγιάννης, αφού ευχαρίστησε την επιτροπή αξιολόγησης για την επιβράβευση στο άρθρο του, επισήμανε: «Προσπάθησα να δώσω μια νοερή και γλαφυρή διάσταση στο κείμενο. Αναμφίβολα ο περιφερειακός τύπος με τέτοιες πρωτοβουλίες δικαιώνει το ρόλο του»

Ο προαναφερόμενος πρώτος πανελλήνιος δημοσιογραφικός διαγωνισμός της συγγραφής του άρθρου για την Κάσο, προκηρύχθηκε το τελευταίο καλοκαίρι από τη Ένωση Συντακτών Επαρχιακού Τύπου (Ε.Σ.Ε.Τ.) σε συνεργασία με το Δήμο της Ηρωικής Νήσου Κάσου, του νοτιότερου νησιού του συμπλέγματος των Δωδεκανήσων.

                Σύμφωνα με την προκήρυξη του διαγωνισμού, στον οποίο συμμετείχαν και   αρθρογράφησαν δημοσιογράφοι από όλη τη χώρα, η Ε.Σ.Ε.Τ. υπογράμμισε: 

  «Σ’ αυτή την κρίσιμη συγκυρία και ιδιαίτερα στη δύσκολη προσπάθεια όλων για μια θετική επανεκκίνηση μετά την πανδημία, επιχειρούμε την ανάπτυξη συνεργασιών που θα αποτελέσουν αφετηρία θετικών δράσεων με αμοιβαίο όφελος για τα μέλη της και τους συνεργαζόμενους φορείς. Μεταξύ των πρωτοβουλιών που υλοποιούμε είναι και η συνεργασία με τους Δήμους μικρών ακριτικών νησιών με σκοπό την αρωγή στην προσπάθεια που καταβάλουν για την προβολή τους στα περιφερειακά Μέσα Ενημέρωσης Το περιεχόμενο των άρθρων μπορεί να είναι περιγραφικό, αναλυτικό, ερευνητικό και να αναφέρεται στην γεωμορφολογία, την ιστορία, τον πολιτισμό, την καθημερινότητα, την τουριστική υποδομή και προοπτική του νησιού».

            Στην προσπάθεια αυτή συνέδραμαν η Ένωση Ιδιοκτητών Επαρχιακού Τύπου (Ε.Ι.Ε.Τ), η Εταιρεία Επιστημόνων Επικοινωνίας & Δημοσιογράφων Τ.Α.Δ. (ΕΠΕΤΑΔ) και ο Πανελλήνιος Σύλλογος Επιστημόνων Επικοινωνίας, Δημοσιογραφίας, ΜΜΕ & Πολιτισμού (Π.Σ.Ε.Ε.ΔΗ.ΜΜΕ.Π).

Πρόεδρος της επιτροπής αξιολόγησης ήταν η Τέσσα Δουλκέρη, καθηγήτρια Επικοινωνίας ΑΠΘ και πρόεδρος της Εταιρείας Επιστημόνων Επικοινωνίας και Δημοσιογράφων Τ.Α.Δ (ΕΠΕΤΑΔ). Μέλη οι δημοσιογράφοι, Γεώργιος Κουκουλιάτας (πρώην πρόεδρος Ε.Σ.Ε.Τ), Ιωάννης Σώκος,  Μιχαήλ Ταστσόγλου και Αντώνιος Καραγιαννάκης. 

Το βραβείο και η συνοδεύουσα συγχαρητήρια επιστολή απονεμήθηκε στο τιμώμενο πρόσωπο, από τον πρώην πρόεδρο της Ένωσης Συντακτών Επαρχιακού Τύπου, Γεώργιο Κουκουλιάτα και την ταμία της Ε.Σ.Ε.Τ. Τάνια Δούλαλα. 

 

Ρεπορτάζ

Για την Ε.Σ.Ε.Τ. 

Τάνια Δούλαλα

 

Η καλλιτεχνική ανησυχία του Ανθούλη Παπαϊωάννου 

«…καλό κουράγιο!»

 ΣΚΙΤΣΑΡΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑ

   Το σκίτσο και η γελοιογραφία γενικότερα θεωρούνται αναμφίβολα ως σημαντικές καλλιτεχνικές εκφράσεις. Αναδεικνύουν μέσω της σχεδίασης την σκέψη, τον ψυχικό κόσμο, τις ανησυχίες, το μήνυμα του δημιουργού. Αποτυπώνονται ως ιχνογράφημα, προκαλώντας το ενδιαφέρον του αναγνωστικού κοινού, με θεματολόγιο κατά βάση κοινωνικά θέματα, αλληλένδετα με τα δρώμενα της καθημερινότητας μας. 

   Είναι χαρακτηριστικό ότι ένα σκίτσο διανθισμένο με δυο-τρεις λέξεις σκιαγραφεί πολύ περισσότερα από ότι ένα πολυσέλιδο κείμενο. 

   Το τελευταίο διάστημα, μετά την ολοκλήρωση της καριέρας του ως υψηλόβαθμο στέλεχος σε οργανισμούς και ομίλους στον τομέα υπηρεσιών παροχής υγείας, ο επί σειρά ετών εργαζόμενος στην Κατερίνη και διαμένων πλέον στη Θεσσαλονίκη, Ανθούλης Παπαϊωάννου, ασχολείται με την μεγάλη του αγάπη. Το σκίτσο. 

   Ξεκίνησε πρόσφατα έναν κύκλο σκιτσογραφίας με σημείο αναφοράς «…καλό κουράγιο!» όπου εκφράζει την αγωνία του συνταξιούχου και απόμαχου της εργασίας στο κατά πόσο οι νέοι θα έχουν ευκαιρίες εργασίας και επαγγελματικό μέλλον. Μέσα από διαλογισμούς οι δύο γενιές αμφισβητούν και προβληματίζονται. Σαφώς επίκαιρο θεματολόγιο, μιας και το συγκεκριμένο πρόβλημα απασχολεί το σύνολο της Ελληνικής οικογένειας, που εν κατακλείδι χρειάζεται το «…καλό κουράγιο!».

   Ο σκιτσογράφος Ανθούλης Παπαϊωάννου που επιθυμεί να προωθούνται και να γνωστοποιούνται τα έργα του χωρίς αντάλλαγμα στο ευρύ κοινό, αναμένοντας παράλληλα και τα σχόλια των αναγνωστών, επισημαίνει: 

   «Η ζωή τα έφερε έτσι που ο μπαμπάς τα κατάφερε. Δύσκολα βέβαια. Περνώντας μέσα από θύελλες και καταιγίδες. Με απροσδόκητες αλλαγές που η ζωή μας “χαρίζει” απλόχερα για να δοκιμάσει τις αντοχές μας. Τελικά όμως …… τα κατάφερε! Βγήκε στη σύνταξη!! 

   Ο γιος του άραγε θα τα καταφέρει; 

   Αλήθειες που πληγώνουν, ψέματα που προκαλούν, ασάφειες που μπερδεύουν και ερωτήματα που δεν έχουν απαντήσεις κυριαρχούν στους διαλόγους του μπαμπά με το γιο του. 

   Μαύρο χιούμορ σε μια σειρά που θα σας κρατάει συντροφιά κάθε μήνα. Ή και λιγότερο. Χρόνος υπάρχει. Γιατί απλά, ο δημιουργός αυτής της σειράς …… τα κατάφερε!!!».

   Αγαπητέ Ανθούλη, για όλους μας πλέον «…καλό κουράγιο!».

 

                          Ρεπορτάζ: Περικλής Χατζηγιάννης

 

Από την ομάδα πρωτοβουλίας ιστορίας Πιερικού

ΤΙΜΗ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΓΚΟΤΖΑΜΑΝΙΔΗ

  Την αρωγή και υποστήριξη του στις προσπάθειες για την συλλογή υλικού για την καταγραφή της ιστορίας του Πιερικού αλλά και τη δημιουργία αθλητικού μουσείου στην Πιερία, εξέφρασε ο παλαίμαχος ποδοσφαιριστής της ομάδας της Κατερίνης, Γεώργιος Γκοτζαμανίδης, στην πρόσφατη συνάντηση του με το μέλος της πρωτοβουλίας ιστορίας-μουσείου Πιερικού, Δημήτριο Αδαμόπουλο.

  Ο δεύτερος εκπροσωπώντας και τους συλλέκτες-κατόχους του μοναδικής αξίας αθλητικού  αρχείου,  τους αδελφούς  Νικόλαο και Δημήτριο Ξενίδη,  επισκέφθηκε  τον κ. Γκοτζαμανίδη, αποδεχόμενος πρόσκλησή του για παραχώρηση του προσωπικού  υλικού (φωτογραφίες, στολές, ενθυμήματα κλπ), όσο και αντίστοιχο αρχειακού  του διατελέσαντα προέδρου του Σ.Φ.Κ. Πιερικός, του αείμνηστου πατέρα του, Νικολάου Γκοτζαμανίδη.

  Η κουβέντα των δύο ανδρών κυμάνθηκε σε αθλητικά γεγονότα και συναντήσεις του παρελθόντος, με τον κ. Γκοτζαμανίδη, να αναπολεί πολλά από το χθες, αλλά και να καμαρώνει για την ποδοσφαιρική εξέλιξη του γιού του, Νίκου, που ξεκίνησε την καριέρα του από τον Ολυμπιακό Πειραιώς και συνεχίζει σήμερα στην Α.Ε.Λάρισας.

  Ο ταλαντούχος είκοσι ενός χρόνων, Νίκος, διεθνής με τις εθνικές παίδων και νέων και πρόσφατα κληθείς στην ελπίδων, προδιαγράφει λαμπρό μέλλον.

  Ο Γεώργιος Γκοτζαμανίδης αγωνίστηκε στον Πιερικό στα μέσα της δεκαετίας του ΄80 και για εξαετία, μάλιστα και ως αρχηγός της ασπρόμαυρης ενδεκάδας. Με συγκίνηση θυμάται την προτροπή του πατέρα του. «Δεν θα υπογράψεις σε καμία άλλη ομάδα πέρα του πολυαγαπημένου μου Πιερικού. Όσο και αν δεχθείς αξιοζήλευτη πρόταση.» Χαρακτηριστικά, δημοσιεύματα της εποχής, σχολίαζαν την επιθυμία του Παναθηναϊκού και του Ολυμπιακού να τον εντάξουν στο ποδοσφαιρικό τους δυναμικό.

  Στο ερώτημα πως νοιώθει όταν ο γιος του Νίκος αγωνίζεται ως αντίπαλος του Πιερικού, απαντά: «Θέλω και λογικά νοιώθω ικανοποίηση όταν ο Νίκος κερδίζει. Αλλά και η αγάπη μου για την ομάδα της Πιερίας, είναι δεδομένη. Είναι κομμάτι της ζωής μου.»

  Τέλος με την ευκαιρία της συνάντησης, ο κ. Αδαμόπουλος αφού ευχαρίστησε τον παλαίμαχο ποδοσφαιριστή Γεώργιο Γκοτζαμανίδη για την ευγενική του προσφορά, ευχήθηκε κάθε επιτυχία στην αθλητική καριέρα του γιού του και εξέφρασε την ελπίδα ότι η προσφορά του να βρει μιμητές.

    Ρεπορτάζ: Περικλής Χατζηγιάννης

 

Η ΣΥΓΚΙΝΗΣΗ ΤΗΣ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ

  Η παρουσία της προέδρου της Δημοκρατίας Κατερίνας Σακελλαροπούλου στις

 εκδηλώσεις για την 144^η επέτειο της Επανάστασης του Ολύμπου, το διήμερο 26 και 27 Φεβρουαρίου 2022, άφησαν μια αύρα διαφορετική.

  Το βράδυ του Σαββάτου 26 Φεβρουαρίου 2022 σε πανηγυρική εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε στην αίθουσα δρώμενων του 2^ου Δημοτικού Σχολείου Λιτοχώρου, ο Δήμος Δίου-Ολύμπου, την ανακήρυξε επίτιμη Δημότη του Δήμου.

  Η όλη τελετή ολοκληρώθηκε με ακούσματα που απέδωσε  σχήμα από μουσικούς της περιοχής σε καλλιτεχνική διεύθυνση του μαέστρου, Ευθύμιου Μαυρίδη. Και ως συνήθως με το φινάλε της βραδιάς, «στήνονται» τα πηγαδάκια που λίγο-πολύ όλοι οι παρευρισκόμενοι επιθυμούν να συνομιλήσουν με το κορυφαίο πρόσωπο που εκφράζει την Ελληνική Δημοκρατία, η κ. Σακελλαροπούλου όμως χωρίς να προσβάλλει τους συνδαιτυμόνες της, ζήτησε διακριτικά να συνομιλήσει πρώτα με τον μαέστρο και τα μέλη του μουσικού σχήματος.

  Με ιδιαίτερη συγκίνηση από το ρεπερτόριο της ολιγόλεπτης συναυλίας, απευθύνθηκε στον κ. Μαυρίδη και αφού συνεχάρη  τον ίδιο και τους καλλιτέχνες, τόνισε τη συμβολή της μουσικής που εκφράζει τους αγώνες και τους καημούς ενός έθνους, ενός λαού, μιας κοινωνίας.

ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΤΟΥ ΜΑΕΣΤΡΟΥ

  Η κίνησή της σχολιάστηκε θετικά από το μουσικό σύνολο, δείγμα της ευαισθησίας της στις δημιουργίες μουσουργών και ποιητών. Ο μαέστρος Ευθύμιος Μαυρίδης, μας απάντησε για το συμβάν στο ερώτημα που του υποβάλαμε. στο ερώτημα μας:  

  «Κύριε Μαυρίδη φαντάζομαι διαπιστώσατε την ανθρώπινη πλευρά ενός πολιτειακού προσώπου που σέβεται και ακολουθεί βέβαια το πρωτόκολλο και το θεσμικό πλαίσιο, αλλά δηλώνει και την πλευρά του πολίτη της καθημερινότητας»

  «Ήταν πολύ μεγάλη η έκπληξη αρχικά και χαρά μας όταν πραγματικά το συνειδητοποιήσαμε , όταν η Αυτού Εξοχότης η Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας ζήτησε να μας δει. Σίγουρα δεν φάνηκε σε εμάς ως μια απλή διαδικαστική τυπικότητα. Θα έλεγα ότι «παρέκαμψε» το πρωτόκολλο και η κουβέντα μας ήταν ουσιαστική και ειλικρινής. Ακόμα και οι χειραψίες με όλα τα μέλη της καλλιτεχνικής ομάδας ήταν θερμές και βαθειά ανθρώπινες. Εντυπωσιάστηκε από την επιλογή και ποικιλία των τραγουδιών, την παρουσίαση και το υψηλό επίπεδο της καλλιτεχνικής απόδοσης. Στο σημείο αυτό δεν μπορούσαμε παρά να  επισημάνουμε και την αμέριστη υποστήριξη και εμπιστοσύνη που είχαμε από τον Δήμο Δίου-Ολύμπου ο οποίος φημίζεται για την ποιοτική καλλιτεχνική του ευαισθησία και όραμα.

  

ΟΙ ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ ΤΗΣ ΣΥΝΑΥΛΙΑΣ

  Το καλλιτεχνικό σχήμα που διηύθυνε ο μαέστρος, Ευθύμιος Μαυρίδης, αποτελείτο:Μαρία Τσομπανοπούλου-μεσόφωνος, Δημήτριος Καρατζάς-βαθύφωνος

Κοσμάς Τσομπανόπουλος- βαρύτονος, Γεώργιος Χασαμπένης- φωνή, Κατερίνα Ελενίδου-πιάνο, Απόστολος Γκασδόγκας-κλαρινέτο, Ρωμανός Παρής-Νίκας-κλαρινέτο, Μάγδα Κουτσουρά- βιολί, Στυλιανή Τζιώρτζιου- βιολί, Ελένη Σαμακοβλή- βιολοντσέλο.

  Πέρα των άλλων, ο μαέστρος και οι συγκεκριμένοι μουσικοί της Πιερίας, δικαιούνται να απολαμβάνουν την αναγνώριση και επιβράβευση για τον μόχθο  και την αγάπη τους στην αρμονία της μελωδικότητας, την οποία πρεσβεύουν και υπηρετούν με τον καλύτερο τρόπο.

                        

                                                      Μ.Κ.

 

Προσκεκλημένοι από τα «Ολύμπια εν Δίω»

ΜΕΛΗ ΤΟΥ ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΚΥΠΡΟΥ

ΣΤΗΝ ΠΙΕΡΙΑ

  Στο πλαίσιο των διευρυμένων και διεθνών συνεργασιών του Οργανισμού «ΟΛΥΜΠΙΑ ΕΝ ΔΙΩ» του φορέα που υλοποιεί στον Πιερικό νομό τη Διεθνή Νεανική Συνάντηση Αρχαίου Δράματος, Μουσικής και Αθλητισμού, επισκέφθηκαν και ξεναγήθηκαν στην Πιερία το διάστημα 4 έως 8 Μαρτίου 2022, προσκεκλημένοι του προαναφερόμενου θεσμού, μέλη του διοικητικού συμβουλίου του Ινστιτούτου Ελληνικού Πολιτισμού της Κύπρου, με επικεφαλής τον πρόεδρο Ξενοφών Ξενοφώντος.

  Την Κυπριακή αντιπροσωπεία υποδέχθηκαν, ενημέρωσαν και ξενάγησαν από πλευράς «ΟΛΥΜΠΙΩΝ ΕΝ ΔΙΩ», ο πρόεδρος,  ομότιμος καθηγητής πανεπιστημίου, Δρ Αθανάσιος Μπίντας και η συντονίστρια εκδηλώσεων και προϊσταμένη καινοτόμων δράσεων δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης Πιερίας, εκπαιδευτικός Μυράντα Παππά.

  Στην καθόλα ενδιαφέρουσα συνάντηση επιβεβαιώθηκε  η κοινή προσήλωση των δύο φορέων στα ιδεώδη του Ελληνισμού και η πίστη στις ανθρώπινες αξίες, ενώ παράλληλα αποφασίστηκε να διευρύνουν τη συνεργασία τους με ανταλλαγές ομάδων εργασίας και ειδικών επιστημόνων. Συναποφασίστηκε επίσης μετά από πρόταση του  προέδρου του Ινστιτούτου Ελληνικού Πολιτισμού της Κύπρου  Ξενοφών Ξενοφώντος, μέλη του οργανισμού «ΟΛΥΜΠΙΑ ΕΝ ΔΙΩ» να επισκεφτούν την Κύπρο, ενώ αντίστοιχα οι οικοδεσπότες προσκάλεσαν  Κύπριους μαθητές και φοιτητές να αποδεχθούν φιλοξενία στην Πιερία, ώστε να συμμετάσχουν στη Διεθνή Νεανική Συνάντηση Αρχαίου Δράματος, Μουσικής και Αθλητισμού «ΟΛΥΜΠΙΑ ΕΝ ΔΙΩ 2022».

  Κατά τη διάρκεια της παραμονής τους οι Κύπριοι εκπρόσωποι ξεναγήθηκαν σε περιοχές αρχαιολογικού, ιστορικού και παραδοσιακού ενδιαφέροντος της Πιερικής γης. Είναι αξιοσημείωτο ότι εντυπωσιάστηκαν από την ξενάγηση στις εγκαταστάσεις του φορέα διαχείρισης εθνικού δρυμού Ολύμπου, όπου  η υπεύθυνη του φορέα  Θέμιδα Νασιοπούλου ενημέρωσε με γλαφυρό τρόπο την Κυπριακή αποστολή για την διαχρονική παρουσία και ύψιστη σημασία του Ολύμπου στον ελληνικό πολιτισμό. Επιπρόσθετα γοητεύθηκαν  με την πληρότητα της αφήγησης και την εμπεριστατωμένη προσέγγιση της κ. Νασιοπούλου στο μεγαλείο του μυθικού βουνού της ελληνωσύνης.

  Τέλος οι φιλοξενούμενοι Κύπριοι αδελφοί μας έμειναν ιδιαίτερα ενθουσιασμένοι τόσο από την ενημέρωση στον εθνικό δρυμό Ολύμπου, όσο και από την ξενάγηση στους λοιπούς αντιπροσωπευτικούς χώρους του Νομού και υποσχέθηκαν να αυξήσουν τις επισκέψεις τους στην Ολυμπική Πιερία. Στο κοινό συμπόσιο που ακολούθησε ανταλλάχτηκαν αναμνηστικά σημάδια της παράλληλης διαχρονικής πολιτιστικής διαδρομής των δύο περιοχών Κύπρου και Πιερίας.

  Επιπρόσθετα στις διαδικασίες των εργασιών του συμποσίου προγραμματισμού, συμμετείχαν επίσης από πλευράς «ΟΛΥΜΠΙΩΝ ΕΝ ΔΙΩ» τα διοικητικά μέλη, Αντώνιος Ράλλης, Αριστείδης Αγγέλου και Αντώνιος Αθανασιάδης.

                                  Ρεπορτάζ: Περικλής Χατζηγιάννης

 

Επίκαιρη δράση του 15^ου Νηπιαγωγείου Κατερίνης

«ΜΙΛΑ ΤΩΡΑ»

  Η έκτη Μαρτίου σταχυολογείται ως η Πανελλήνια Ημέρα κατά της σχολικής βίας και του εκφοβισμού, μια καθόλα αξιόλογη δράση που υλοποιείται στο πλαίσιο του «Συμφώνου Συνεργασίας» μεταξύ του Υπουργείου Παιδείας-Θρησκευμάτων και του «Χαμόγελου του Παιδιού». Φέρει επιγραμματικά ως κατευθυντήρια αναφορά το μήνυμα «ΜΙΛΑ ΤΩΡΑ»

  Μια πρωτοβουλία που θέλει κοινωνούς τις μαθητικές κοινότητες, δίδοντας τες βήμα έκφρασης μέσα από τη συγκεκριμένη δράση, τόσο στο σχεδιασμό, όσο στην ενημέρωση και ευαισθητοποίηση, αποσκοπώντας παράλληλα στην πρόληψη καθώς και στην αντιμετώπιση του φαινομένου στα σχολεία.  

  Η προαναφερόμενη δράση αποτελεί μέρος της καμπάνιας milatora, η οποία υλοποιείται ως μέρος του εκπαιδευτικού προγράμματος «Γίνομαι εθελοντής – Υπερασπίζομαι τα Δικαιώματά μου» του Οργανισμού «Χαμόγελο του Παιδιού» και του Ευρωπαϊκού Μαθητικού Εθελοντικού Δικτύου-YouSmile, το οποίο είναι εγκεκριμένο από το Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής (ΙΕΠ).

  Στην επίκαιρη αλλά και τόσο σημαντική δράση ανταποκρίθηκε το 15^ο Νηπιαγωγείο Κατερίνης, όπου οι εκπαιδευτικοί και οι μαθήτριες/μαθητές με το συντονισμό της Προϊσταμένης, Γελαστοπούλου Αικατερίνης, συμμετείχαν ομαδικά στην πρωτοβουλία, σχεδιάζοντας και δημιουργώντας μέσω αφίσας το μήνυμα «ΜΙΛΑ ΤΩΡΑ» το οποίο και απέστειλαν στην ιστοσελίδα milatora.gr.

  Το νοηματικό πλαίσιο στο οποίο η μαθητική οικογένεια του 15^ου Νηπιαγωγείου Κατερίνης, κινήθηκε, ήταν: Τι είναι σχολικός εκφοβισμός, ο νταής και το θύμα και πως αντιδρώ στο σχολικό εκφοβισμό. 

  Για την όλη πρωτοβουλία, η κ. Γελαστοπούλου, επισήμανε: «Οι μαθητές/τριες του νηπιαγωγείου μας συμμετείχαν ενεργά στην 9η πανελλαδική σχολική ενέργεια ενάντια στην Ενδοσχολική Βία - "ΜΙΛΑ ΤΩΡΑ" στέλνοντας το δικό τους μήνυμα ενάντια στη βία και τον εκφοβισμό στο χώρο του σχολείου. Είναι πολύ σημαντικό το παιδί να γνωρίζει τι είναι ο σχολικός εκφοβισμός και πώς να υπερασπίζεται τον εαυτό του σε τέτοιες καταστάσεις.

  Σκοπός είναι να καταλάβει το παιδί τι είναι εκφοβισμός, ποιοι εκφοβίζουν
τα άλλα παιδιά και πώς μπορεί να δράσει με σωστό τρόπο όταν εκφοβίζεται, ώστε να καταφέρει να υπερασπιστεί τον εαυτό του».

 

Ενδιαφέρουσα αναδημοσίευση

ΤΟ ΑΡΧΟΝΤΙΚΟ ΤΣΑΚΝΑΚΗ ΣΤΗΝ ΚΑΡΙΤΣΑ: ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ ΓΙΑ ΜΙΑ ΑΣΤΟΧΗ ΚΑΤΕΔΑΦΙΣΗ

 

      Της Ελένης Τόκα 

(μαθήτριας Α΄ Λυκείου ΓΕΛ Κονταριώτισσας -μέλους του "Εργαστηρίου Πολυτροπικών Δραστηριοτήτων¨του ΟΡ.ΦΕ.Ο.)

 

  Δεν έχει περάσει ούτε ένας χρόνος από τη στιγμή που στο χωριό μου, στην Καρίτσα Πιερίας, κατεδαφίστηκε ένα ιστορικό παραδοσιακό κτίριο· το αρχοντικό των αδελφών Τσακνάκη. Η άστοχη και απαράδεκτη αυτή ενέργεια στενοχώρησε εμένα κι άλλους νέους, καθώς αποτελούσε ένα εμβληματικό κτίριο του χωριού μας και σημαντικό μέρος της πολιτιστικής μας κληρονομιάς. Με το κτίριο ασχολήθηκα, πριν την κατεδάφισή του, στο πλαίσιο μιας εργασίας του «Εργαστηρίου Πολυτροπικών Δραστηριοτήτων» του Οργανισμού Φεστιβάλ Ολύμπου, στο οποίο ανήκω, η οποία αφορούσε στην καταγραφή των παλαιών κτιρίων της περιοχής της Βροντούς. Το ενδιαφέρον μου για το συγκεκριμένο κτίριο οφειλόταν στο γεγονός ότι ήταν το πιο εντυπωσιακό παραδοσιακό κτίριο της ιδιαίτερης πατρίδας μου της Καρίτσας και επιπλέον βρισκόταν πολύ κοντά στο σπίτι μου.

ΤΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ

  Πριν θέσω κάποια ερωτήματα, για το δυσάρεστο γεγονός της κατεδάφισης του κτιρίου, θα ήθελα να παραθέσω κάποια στοιχεία, τα οποία έχω συλλέξει από την επίσκεψη μου στον χώρο, αλλά και από τις λίγες ιστορικές πηγές που βρήκα γι΄ αυτό.
Η πρώτη πηγή είναι η μαθητική εργασία του Δημοτικού Σχολείου Καρίτσας με τίτλο: «Τα παλιά σπίτια του χωριού μας» που δημοσιεύεται στην ιστοσελίδα του σχολείου (http://dim-karits.pie.sch.gr/palia%20spitia.htm). Η δεύτερη πηγή είναι το άρθρο της αρχαιολόγου Γεωργίας Γραίκου με τίτλο: «Κοσμική αρχιτεκτονική στην Πιερία στις αρχές του 20ου αι.: εθνικές αναπαραστάσεις και νεωτερικά στοιχεία» στον τόμο Η Πιερία στην εποχή της απελευθέρωσης (1912) της «Εταιρείας Πιερικών Μελετών» Εστίας Πιερίδων Μουσών Κατερίνης (Κατερίνη 2013, σελ. 228‐244). Η τρίτη πηγή είναι μία απλή αναφορά και φωτογραφία στο Ημερολόγιο τοίχου του 2003 του Αγροτικού, Μορφωτικού, Εκπολιτιστικού και Τουριστικού Συλλόγου Καρίτσας «Ο Όλυμπος».

Η ΔΟΜΗ ΤΟΥ ΚΤΙΡΙΟΥ

  Σύμφωνα με τις πηγές το κτίριο ήταν τριώροφη ιδιωτική κατοικία με τριμερή κάτοψη, η οποία κτίστηκε το 1919 και κάηκε στη διάρκεια του Εμφυλίου Πολέμου την 1η Απριλίου 1948. Ήταν χτισμένο με μικτή αργολιθοδομή με εμβόλιμους πλίνθους, γωνιακούς δόμους και πέτρες. Οδοντωτή διακοσμητική πλίνθινη ταινία υπήρχε εξωτερικά σε όλο το κτίριο κάτω από την οροφή. Το ύφος της κατασκευής συνδύαζε νεοκλασικά και παραδοσιακά στοιχεία αν και απουσίαζαν οι παραδοσιακοί οντάδες και τα σαχνισιά, τα οποία είχαν αντικατασταθεί από ευρύχωρα ευρωπαϊκού τύπου δωμάτια υποδοχής.

  Στον πρώτο όροφο βρισκόταν η κουζίνα, τρία υπνοδωμάτια τα οποία είχαν αντίστοιχα παράθυρα κι ένα τζάκι. Σημαντικό είναι να προσθέσουμε ότι στην κουζίνα υπήρχε ένας νεροχύτης με φυσική ροή νερού.

  Στον δεύτερο όροφο βρισκόταν η πολυτελής τραπεζαρία και το σαλόνι στο οποίο διασώζονταν τοιχογραφίες. Οι τοιχογραφίες αυτές είχαν νεοκλασικό ύφος και ήταν απλές, διακοσμητικές ταινίες που βρίσκονταν στους πλάγιους τοίχους κάτω από την οροφή στο ύψος των παραθύρων. Εικόνιζαν βλαστούς, ανθέμια και ωοειδή σχήματα σε σειρά. Δεν γνωρίζουμε την έκταση αυτών των τοιχογραφιών γιατί δεν σώζονταν σε μεγάλη έκταση.

  Το κτίριο διέθετε μεγάλα υπόγεια τα οποία χρησιμοποιούνταν για την αποθήκευση των τροφίμων και της σοδειάς. Σε ένα πατάρι του ορόφου υπήρχε κι ένα πατάρι το οποίο είχε τη λειτουργία αποθηκευτικού χώρου, ενώ δίπλα υπήρχε μια εσοχή για την τοποθέτηση του εικονοστασίου.

  Η στέγη δεν σωζόταν γιατί προφανώς ήταν ξύλινη και καταστράφηκε στην πυρκαγιά. Είχε γίνει προσπάθεια μετά την καταστροφή να αντικατασταθεί ένα τμήμα της από πλάκα μπετόν.
Τα παράθυρα ήταν μεγάλα, τοξωτά, με πλίνθινα υπέρθυρα τα οποία κατασκευάστηκαν από καλουπωτές, πήλινες πλάκες.

  Η κυρία είσοδος του σπιτιού ήταν σιδερένια και είχαν τοποθετηθεί φανάρια για να υπάρχει καλύτερη ορατότητα, όπως και στο πίσω μέρος, όπου υπήρχε ένας μεγάλος πέτρινος διάδρομος που οδηγούσε στο σπίτι. Γύρω από το αρχοντικό υπήρχε ένας μεγάλος κήπος με πολλά δέντρα και λουλούδια κι ένα πηγάδι διαμέτρου ενός μέτρου και βάθους αρκετών μέτρων. Υπήρχε, επίσης, και σιδερένιος μηχανισμός μεταφοράς του νερού με κουβά. Θα πρέπει να προσθέσουμε ότι δίπλα στο κτίριο υπήρχε και μονόχωρη πέτρινη αποθήκη.

  Στην πρόσοψη του κτιρίου υπήρχε μαρμάρινη κτητορική πλάκα με ανάγλυφα φυτικά σχέδια και την επιγραφή: ΑΔΕΛΦΟΙ ΑΘ. ΤΣΑΚΝΑΚΗ ΤΗι 16 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 1919.

Η ΘΛΙΒΕΡΗ ΚΑΤΕΔΑΦΙΣΗ

  Δυστυχώς το υπέροχο αυτό αρχοντόσπιτο κατεδαφίστηκε από τον Δήμο Δίου Λιτοχώρου με την παρουσία μάλιστα όλων των τοπικών αρχών το διήμερο 5 και 6 Ιουλίου 2021. Με μεγάλη λύπη έμαθα ότι ένα τόσο σημαντικό για τον πολιτισμό μας κτίριο κατεδαφίστηκε. Το διαπίστωσα και η ίδια μετά από μερικές ημέρες. Το θέαμα ήταν τρομερό. Ένα τόσο εμβληματικό κτίριο για το χωριό μου, από τη μια στιγμή στην άλλη, σαν να ήταν κάτι ασήμαντο,αφανίστηκε.
  Πολλά ερωτήματα βασανίζουν από τότε το μυαλό μου. Γιατί κανείς δεν ενδιαφέρθηκε για ένα από τα σημαντικότερα κτήρια στον τομέα του πολιτισμού, το οποίο βρισκόταν μάλιστα σε ένα σημείο που απέχει σχεδόν τρία χιλιόμετρα από τον αρχαιολογικό χώρο του Δίου; Γιατί ο Δήμος αδιαφόρησε; Γιατί δεν αναγνωρίστηκε η αξία του; Γιατί η αρχαιολογική υπηρεσία δεν μερίμνησε για την κήρυξή του ως μνημείο πολιτιστικής κληρονομιάς; Πού βρισκόταν η τοπική κοινωνία; Πώς το επέτρεψαν αυτό οι «πνευματικοί» άνθρωποι του νομού μας; Γιατί επιλέχθηκε η κατεδάφισή του αντί να ανακαινισθεί; Δεν άξιζε να ασχοληθούν με αυτό οι δημόσιοι φορείς; Πόσο προσπάθησαν να βρουν τα χρήματα για την ανακαίνισή του αντί της εύκολης λύσης της κατεδάφισης; Γιατί ό,τι δεν κατέφερε ο πόλεμος να γκρεμίσει το καταφέραμε εμείς σήμερα σε καιρό ειρήνης και μάλιστα με την παρουσία των επίσημων αρχών! Τι κρύβεται πραγματικά πίσω από αυτή την ενέργεια; Υπάρχουν απαντήσεις;
  Οι απαντήσεις στα ερωτήματα δεν μπορούν να αναστήσουν το μνημείο. Ωστόσο, ελπίζω πώς κάποιοι από τους υπεύθυνους θα μας δώσουν κάποιες πειστικές απαντήσεις ή να αποδοθούν ευθύνες όπου χρειάζονται, έτσι ώστε να αποφευχθούν στο μέλλον παρόμοιες ενέργειες. Ελπίζω, φυσικά, ότι τώρα πια ο χώρος θα χρησιμοποιηθεί για πολιτισμικές δράσεις και δεν θα μείνει έτσι ένα κενό οικόπεδο.
Εμείς οι νέοι έχουμε ανάγκη από σωστά πρότυπα που θα μας εμπνέουν σε πράξεις κοινωνικά ωφέλιμες. Είναι χρέος των μεγαλύτερων να μας καθοδηγούν με το προσωπικό τους παράδειγμα σε ενέργειες που θα προωθούν τον κοινό καλό και την πολιτιστική άνοδο.
Ελπίζω αυτό το κείμενο να αποτελέσει αφορμή για να ευαισθητοποιηθούν όλοι όσοι ενδιαφέρονται για το καλό αυτό του τόπου και οι υπεύθυνοι, εάν υπάρχουν, να ξανασκεφτούν τα λάθη τους.

ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΜΟΥ

  Προέβην σε αυτή την αναδημοσίευση από την πηγή του σχόλιου της μαθήτριας Ελένης Τόκα, που είναι το ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΠΟΛΥΤΡΟΠΙΚΩΝ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΩΝ του ΟΡ.ΦΕ.Ο.  Το  δημοσιοποιώ γιατί θεωρώ ότι  αποτελεί ένα καθόλα αξιόλογο πόνημα. Μέσα  από τη ρομαντική ψυχή της νεαρής σχολιογράφου, περνά το μήνυμα: Ένα γιατί σβήνουμε την προγονική μας διαδρομή και ιστορία μας; Γιατί αποκόπτουμε το ρομαντικό χθες, θυσία στις μοντέρνες απαιτήσεις των καιρών; Γιατί διαγράφουμε το αποτύπωμα της κληρονομιάς μας; Γιατί…

                    Περικλής Χατζηγιάννης